[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nizowanej skarbowości. Zwiadczenia na rzecz króla, równoznaczne z obo-
wiązkiem fiskalnym, musiały być znaczne, skoro Rzymianie zdecydowali się
w przypadku głównych części składowych królestwa obniżyć je do połowy.
EKSPANSJA RZYMU. W SYSTEMIE IMPERIUM RZYMSKIEGO
(DO POCZ. I W. N.E.)
W połowie III w. p.n.e. królestwo Ilirów właściwych staje się trzecim, obok
Macedonii i monarchii molosskich Ajakidów, głównym państwem bałkańskim,
mogącym zagrozić interesom Rzymu. Ważnym obszarem rywalizacji w tym
regionie były adriatyckie szlaki handlowe, na których wcześniej zaznaczyła
się dominacja Tarentyjczyków. Problem bezpieczeństwa adriatyckich szlaków
morskich stał się dla Rzymu sprawdzianem skuteczności jego polityki, zwłasz-
cza po pierwszej wojnie punickiej (264 241 p.n.e.), gdy plemiona iliryjskie
znalazły się pod panowaniem kilku kolejnych władców, którzy z piractwa
uczynili normalną działalność państwową (M. Cary). W 230 r. p.n.e. jacyś
kupcy czy też armatorzy rzymscy wnieśli do senatu skargę na poddanych kró-
lowej Teuty, którzy mieli dopuścić się na nich rabunku. Senat rzymski wysłał
na dwór królowej Ilirów dwóch posłów, braci Korunkaniuszy, z których jeden
za swoją reakcję słowną na wyjaśnienia Teuty został po audiencji zgładzony
(na jej polecenie albo też spontanicznie) przez oburzonych arogancją wy-
słannika poddanych. Z relacji Polibiusza dowiadujemy się przy sposobności
o występowaniu u Ilirów piractwa prywatnego. W każdym razie zgładzenie
posła stało się dla Rzymian wystarczającym pretekstem do podjęcia jesienią
229 r. p.n.e. przeciwko Ilirom operacji wojennych. Posunięcia Rzymu były
jednak przede wszystkim reakcją na agresywną politykę Teuty, której flota
zdobyła Korkyrę i przystąpiła do oblegania z lądu i morza Epidamnos. Powo-
dzenie dalszym operacjom rzymskich sił ekspedycyjnych przyniosła zdrada
głównodowodzącego wojskami iliryjskimi Demetriosa z Pharos. Wojska
rzymskie uwolniły od oblężenia Epidamnos, które wraz z Apollonią przyjęło
protekcję Rzymu. Podobnie postąpiły okoliczne plemiona iliryjskie, m.in.
Partynowie i Atintanowie. Z Epidamnos kohorty rzymskie wyruszyły w głąb
iliryjskiego interioru, dochodząc do siedzib Ardiajów. Królowa schroniła się
w Rhizon, dawnym ośrodku Ardiajów. W następstwie zawartego w 228 r. p.n.e.
układu pokojowego państwo Teuty musiało zrezygnować z wszystkich tery-
toriów na południe od Lissos. Ziemie te zdobywcy uznali za swój protektorat,
a ich mieszkańców za sprzymierzeńców ludu rzymskiego. Status sojusznika
32
H
Historia_Albanii_SRODEK_gotowe.i32 32 2009-12-11 09:22
i
s
t
o
r
i
a
_
A
l
b
a
n
i
i
_
S
R
O
D
E
K
_
g
o
t
o
w
e
.
i
3
2
3
2
2
9
-
1
2
-
1
1
9
:
2
2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]